"Niçin uyuyorsun?"
"Vaktin nasıl geçtiğini bilmemek için."
Oblomov nasıl bir kitaptı bir alıntıyla anlat deseler, bu diyaloğu seçerdim. Zira Oblomov, hayatını yaşamak, çalışmak, hareket etmek, gezmek yerine günün hangi saat diliminde olduğu fark etmeksizin uyumayı tercih eden; günlerini yatakta ve aynı odada geçiren bir karakter. Bu yüzden de kitabın ilk yüz sayfası Oblomov'un yataktan kalkma mücadelesi ile geçiyor.
Oblomov, çocukluğundan beri bütün işlerin çevresindekiler tarafından yapılmasına alışmış, el bebek gül bebek büyütülmüş bir karakter. Öyle ki yemek yemek ve giyinmek iş olarak yeter diyen, çizmelerini bile kendisi giyemeyen biri kendisi. Bu şekilde anlatınca ne tembel, ne uyuşuk adammış diyorsunuz değil mi? Aslında onunki ne tembellik ne de uyuşukluk, onunki Oblomovluk.
Peki nedir bu Oblomovluk?
Oblomovluk, bilinçli bir atalet halidir. Bir uyuşukluk değil, aksine fazla uyanıklık ve her şeyin farkında olma halidir. Ancak tüm bu farkındalık nedeniyle ilerlemek istememenin getirdiği bir tükenmişliktir.
Kazananların kaybedenlerin çok olduğu bir savaş alanı olan hayatta Oblomov bir savaşçı değil seyircidir. Yaşama savaşına katılmadan bir kenarda durup zamanın geçmesini bekleyen biridir Oblomov. Bu haliyle aklıma 
Ahmet Hamdi Tanpınar'ın bir sözünü getiriyor:
"Bazı insanların ömrü vakit kazanmakla geçer...Ben zamana, kendi zamanıma çelme atmakla yaşıyordum."
İvan Gonçarov, Oblomov'un ruh halini anlatmakta ve okura aktarmakta o kadar başarılı ki ister istemez ben de kendimi Oblomov gibi uykulu hissettim. Bu açıdan Oblomov karakteri benim en çok özdeşleştiğim karakter olabilir. Çünkü eseri okumaya başlamadan önce canımı hayli sıkan uyuyamama sorunum Oblomov'un o uyuşukluğu ile geride kaldı, kitap bende ninni etkisi yarattı diyebilirim :) Bu durum size kitap çok mu sıkıcı acaba diye düşündürmesin, benim de 'uyutan kitap can sıkıcıdır' önyargımı bu kitap yıktı.
Oblomov kitabında birçok yerde kendimi buldum. Ertelemeler, bahaneler, 'yaparız, bakarız, hallederiz'lerim bir bir gözümün önüne geldi. Hayatımla ilgili harekete geçmem gereken bir zamanda aslında tam olarak Oblomovluk ettiğimi fark ettim. Ben hayatımla ne yapıyorum, ne yapmak istiyorum, neyi bekliyorum diye kendimi sorguladım kitabın sonunda. Cevapları hala bulduğum söylenemez ama Oblomov'un hayatını özetleyen şu cümleyi söylemek istemiyorum:
"Ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım ya da bu hayatın hiçbir değeri yoktu." 227
Böyle değil, hayatımız değersiz değil. Hayatımıza değeri katacak olan biziz aslında. Ve ben yolun sonunda hayatımla ilgili şunu söyleyebilmek istiyorum:
"Hayat konusunda şairim, çünkü hayat bir şiirdir." 220
Ben kitabı çok sevdim. İnsanın hayatını değiştiren kitaplar olur ya hani, Oblomov işte o kitaplardan biri olabilir. Dilerim en ihtiyacınız olduğu zamanda Oblomov'la kesişsin yolunuz. Kitapla kalın kitap dostları.
··
3 artı 1'leme
·45,4bin görüntüleme
"Hatıralar mutlu bir hayatın hatıraları olursa güzeldir; insana güç kapanmış yaraları hatırlatınca acı şeylerdir."
Sayfa:549
"Kim demiş hayat zevk ve mutluluktur. Ne saçma düşünce! Hayat hayattır, bir ödevdir, ödev dediğin de çetin bir iştir. O halde ödevimizi yapalım..." 304
Henüz okumamış olanlar için de bir uyarı yapayım. Oblomov'da 
Genç Werther'in Acıları kitabının spoilerı var. Bu konuyla ilgili ileti yazdım ama görmeyenler için yeniden belirteyim dedim☺️
Okuma sürecinde bana eşlik eden okurlara teşekkür ederim ☺️🙏📚
Okuyacağım, okuyorum, okudum ve incelememi de bütün zorluklara rağmen başarıyla yazdım 👏👏👏 tebrik ederim hocam gayet şeffaf bir süreç oldu bizde keyifle takip ettik…
Değerli yorumunuz için çok teşekkür ediyorum 🙏 Evet sık sık paylaşım halinde olduğum, bazen güzel bazen zor ama çok da iyi bir okuma süreci oldu☺️
Erteleme hastalığından kurtulmak için Oblomov’u okumaya karar verip onu da sürekli erteleyenler derneği kuruyorum
Hahah bu iyiydi😂😂Oblomovlar çoktur eminim😀
2 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.