İçimde kimsenin kötü düşünmediğini düşünmeye çalışıyorum ama sanki herkes yürüyor ya da yürüme maksatlı konuşmak istiyor ya da iyilik yapıyor gibi görünüyor diye algılamaya başladığımı fark ettim. Bu çok yoruyor ama kadın olarak o kadar fazla şey gördüm ki güvenemiyorum ya da saf iyi niyetli olunduğuna inanamıyorum. Herkese karşı böyle önyargılı olmak istemiyorum artık. İster istemez bu kendimde de kibire neden oluyor. Kişileri cinslerinden bağımsız düşünüp ortam da yüksek oranlı kötü niyet görmüyorsam eğer önyargısız yaklaşabilmek istiyorum. Toplumun ve dünyanın biz kadınlarda oluşturduğu savunma mekanizması bu galiba. Ama kendimiz de yoruluyoruz bu durumdan. Dediğim gibi önyargısız ve insan olarak çevreme yaklaşabilmek istiyorum.