Kitaplığıma bir cümlesi sözü bana ait olan "Papatya" isimli bestemin ilk güftesi ile aynı olmasıyla girdi. İki saat içerisinde klasikler eşliğinde okudum. Düşlerin, karanlığın ve tabiki notaların eşliğinde. Merry-Go-Round of Life (From "Howl's Moving Castle")
İki saat içerisinde uzun zamandır olmadığım bir hâl aldım. Çocuk ben. Şımarık. Her şeye ağlayan ve ay dedeyi her gece seyretmeyi seven biri. ( Küçükken ay dedeyi Allah/Tanrı zannediyor idim.)
Ve yine kitaptan alıntı ile bitirmek isterim cümlelerimi.
Koyun çiçeği yedi mi?
Yemedi mi?
