Galiba hepimizin hikayesi aynı başlıyor. Boş bir hafıza yani boş bir sayfayla. Sonra da o sayfaya yazdıkların sadece sana ait bir yol oluyor ve üstünde yürüyorsun. Hatta soluksuz kalana kadar koşuyorsun. Belki arada tökezleyip düşüyorsun. Belki dizin kanıyor ama aldırmıyorsun. Çünkü biliyorsun; ya dizin kanayacak ya da sayfan boş kalacak.
·
78 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.