Kendi babasını anlatan çocuk Fournier öyle iç yakıcı tanıtıyor ki nefesiniz yer yer kesilip içinizi deşiyor. Doktorluğunda başarılı olup babalığı bir o kadar başarısız olan bu adamın zaafları, hastalarına verdiği önem ve 43 yaşında hayata gözlerini yumması bir çocuğun gözünden yazılan satırlarla sizi rahatsız ediyor. Öyle içten cümleler var ki çocuk Fournier'a sarılmak istiyor ve "her şey geçecek" demek istiyorsunuz. Kısa ama bir tokat gibi vurucu bir anlatı okudum. Alkol bağımlılığı bir aileyi nasıl sevgisiz bırakabildiğini açıkça göstermiş. Annenin sessiz göz yaşları, bir çocuğun babaya hala saygılı bir hürmeti ve kendini yetersiz hisseden bir adam var bu satırlarda. Küçük Fournier büyüdükçe hayatın fiskesini gözlemliyor ve bu yüzden babasına hak vermeye başlıyor. Kitap boyu aklımdaki tek şey "hepimizin hayatımızda bazı sorunlarla baş etme yolu başka" oldu. Babadan korkmanın fakat babaya hiçbir kötülük konduramamanın verdiği ikilem çok güzel dile getirilmiş. Oldukça üzücü ama gerçek bir aktarımdı. Kesinlikle okumanızı tavsiye ediyorum. Belki yazar kadar iyi ifade edemem ama Fournier'i onun anlattığı kadar anlayabilmiş olmak nice duygudaşlık yaşayanlara bir kapı olduğunu düşünüyorum. Seni anladım küçük Fournier, öyle iyi anladım ki annenin gözyaşlarını ve senin "babam kötü bir değil, en azından insan öldürmedi" demeni çok iyi anladım.

Asla Kimseyi Öldürmedi Benim BabamJean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20093,140 okunma

·

456 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslihan Yayla