Jean-Louis Fournier (hastasıyım) yine güldürür gibi yapıp insanın içine işliyor. Yalnızlık hiç bu kadar güzel ve dramatik anlatılmamıştı. Kitapta Pierre Desproges'den kendi ile ilgili yazdığı alıntı Fournier'i çok güzel anlatıyor: "Jean-Louis doğduğu o lanetli güne kadar her şeyin iyi gittiğine inanan, varoluşsal endişelerle kuşatılmış bezgin bir kaçıktır." Tanışmadıysanız mutlaka!
