"Buradan da anlaşılacağı gibi, erek metne şeklini veren, onun türünü belirleyen kesinlikle ne kaynak metin, ne de kaynak ekindir. Skopos kuramında asıl belirleyici etmen, çevirinin erek ekinde hangi amaçla kullanılacağıdır. İşte bu amaçla ilgili olarak alınan kararlar sonucunda kaynak metin kaynak ekinden koparak, erek ekinde farklı bir işlev yerine getirmek üzere çevirmen tarafından yeniden düzenlenir. Vermeer, kaynak metnin, çevirmen tarafından kullanılmak üzere son düzenlenmiş haline “texteme” adını verir. Ancak kağıt üzerindeki son çeviri ürünün (texteme) okunmasıyla birlikte yeni bir eylem devreye girdiğinden, sözkonusu “texteme” işlevi olan yeni bir “metin”(translatum) haline dönüşür. Kuşkusuz bu durumda dinleyici de çevirmenin okuduğu metni kendi amacı doğrultusunda yeniden değerlendirerek yeni bir “metin” yaratır. Bir başka deyişle, çevirmenin elinden çıkmış son kağıt üzerindeki metnin, somut bir varlığı olmasına karşın işlevi yoktur. Bundan böyle varlığı fark edilemez. Öte yandan, bireyin bu metnin son halini (texteme) okuması ve çeviri ürününü algılayıp yorumlamasıyla birlikte, bu ürün bireysel düzeyde de olsa, yeni bir öznel gerçeklik ve yeni bir işlev kazanır (translatum). "
·
83 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.