Herkes ne zaman ölür
elbet gülünün solduğu akşam.
Turgut Uyar.
Kitabın başından sonuna kadar ağladım. Hem de çok ağladım. Hıçkırıklara boğuldum. Diyecek çok şey var da, kelimeler yetmiyor hocam!
Kitapta adı geçen bütün insanlar pırıl pırıl gençlermiş. Sade e destekledikleri fikirleri yaşatmaya çalıştılar. Hiçbir ideoloji kitapta adı geçen insanların yaşadıklarının açıklaması olamaz. "Bunu destekliyordu, o yüzden", hayır kabul etmiyorum. Ben okurken insanlığımı sorguladım. Nefret ettim, çok utandım. Kitabın sonuna doğru da okumaktan çok çekindim. Sonunu biliyorum ya, sanki değiştirebilir gibi sayfaları çevirdim. Değiştirmeyi çok istedim. Olmadı. Üç Fidan başları dik, çok metin bir şekilde gitti darağacına. Bir avuç gençten korkan, onların infazına onay verenler üç fidanın unutulması için, bir başka dönemde asılan üç kişinin öcünü almak için (syf. 285) çabalarken asıl onlar unutuldu. Deniz'ler her yıl anılıyor ve unutulmayacaklar.
Sayın 
Erdal Öz ben kendi adıma teşekkür ederim, Deniz'in isteğini yerine getirip bu kitabı yazdığınız için. Keşke daha önce karşılaşma şansım olsaydı. Huzur içinde uyuyun!
Okuyun, okutun kitabı.
İncelememi okuduğunuz için teşekkür ederim.
·
87 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.