Genel olarak düşünüldüğünde klasik bir kitap gerçekten. Dönemine göre başarılı hatta dönemine göre gerçekten çok sade bir dili var fakat betimlemelerde boğulabiliyorsunuz. Kitabın sonlarında delirme anlarını okurken konudan baya uzaklaştığımı hissettim. Tekrar tekrar okusamda farklı zamanlarda betimleme çok uzaklaştırıyor manasından. Yazarın Batı hayranlığı olduğunu çok fazla seziyorsunuz kitapta. Özellikle celal karakterinde. Her neyse her şey iyi hoşta. Romantizmin etsikinden bence çokta çıkılmamış. Konu olarak dilberin ve celalin aşkı gereksiz yoğundu. Dilberin hayatı boyunca sevilmeyip sınıf olarak ondan üst birinin ondan hoşlanışıyla ona bağımlı kalışını anlayabilirim fakat celal karakteri gayet rahat bir hayata sahip, hayatında çok da eksiklik yaşamamış, ailesi tarafından bence şımarık bile büyütülmüş denebilecek kadar içi boş bir karakter. Celalin dilbere aşkı bana hayranlığın aksine olumsuz duygular yaşattı. Belki de olduğum dönemle karşılaştırdığım için samimi gelmiyor. Yine de celal dilbere aşık değildi. Dilberin ona olan hayranlığına ve dilberin güzelliğine aşıktı. Dilberin kim olduğunu bile bilmiyordu ki. Sürekli resmini çizmekten yüzünün güzelliğinden bahsediyordu. Fakat kitabın sonunda Afrikalı çocuğun aşkı çok samimiydi. Ona çok içim ısındı, yaşanmışlıklarını çok iyi hissettirdi kitabın sonunda olsa dahi. Dilberin nile kendini atması Afrikalı çocuğa bir hakaretti bence. Bencillik yaptı. Başından beri anlaşılıyordu ama yine de intihar etmesi ile kitabın bitişi beni tatmin etmedi.

SergüzeştSamipaşazade Sezai · Akvaryum Yayınları · 201246,6bin okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Asrı Sude