Nedense zaman, bize uzun bir çizgiymiş, sonsuzlara gidermiş gibi bir izlenim vermiş.
Halbuki ne zaman bir çizgi, ne de gittiği yer sonsuz.
Zaman eğilip bükülen bir şey ve "şu an"lardan ibaret olduğu kesin. "Başka zaman" diye bir laf vardır ya, hiç sevmiyorum.
Bir baştan savma cümlesi.
Bilmiyorum ki, başka zamanım var mı?
Her şeyi şimdiye koyunca, emin olun ki hayat karışmıyor, tam tersi düzeliyor.
Umut ipine asılı bir sürü uçurtma olan gökyüzü bir anda berraklaşıyor.
Umut ediyorsun etmesine, ama bir şey yapıyorsun bir yandan.
İnsan hayatı, inşaatlar misali, sürekli "inşa halinde" .
Tamamlanmadan girip oturuyorsun kendine
Yaşıyorsun kendini
Duvarların örülmeden
Tesisatın bağlanmadan
Kapı kolların olmadan
Zamanla hepsi oluyor
Sayfa 156 - 157 / Doğan NovusKitabı okudu
·
87 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.