Yazar & Okur buluşması..
Bugün çok değerli yazar 
Kemal Varol ile tanıştım. Tabii ben onu iki yıl önce 
Ucunda Ölüm Var isimli kitabı ile tanımıştım fakat bu bahsettiğim bizzat muhabbet edebilme şansına erişmek.
Saat 15:00'de okurları ile buluşacaktı fakat bir 5dk falan erken geldi. Benim çok sevdiğim bir yazar olunca birden çok heyecanlandım "Oo hocam hoş geldiniz!" deyip yanına ışınlandım. Canım Üstat elini uzattığına, uzatacağına pişman oldu. "Ne iyi ettiniz de yazdınız, iyi ki tanıdık, iyi ki okuduk.." O da ayıp olmasın diye onaylıyor "sağ olun, var olun.." diye teşekkür ediyor, "bayadır bekliyoruz sizi.." (nerde kaldınız der gibi, erken bile geldi hâlbuki), gayet mütevazı bir şekilde "konuşuruz birazdan." deyip sıyrıldı benden nihayet. Abi normalde sosyal fobim var benim. Siz şimdi benim adıma da utanıyorsunuz biliyorum, ben de utandım ama normalde ben yazarı saatlerce bekler, gelir gelmez de sırf diyalog kurmaya cesaret edemediğim için ordan Şener Şen kaçışı ile kaçardım. Konuşabildiğime, cümle kurabildiğime bin şükür diyorum yani..
Neyse elimde iki poşet kitap, baktım herkeste bir iki tane var, insanları bekletmemek için sıranın en gerisine geçtim. Birileri geldikçe de yerimi verip arkaya geçiyorum. Baya okuru vardı, ilgi çok yoğundu. Sayın Kemal Varol da sağ olsun tüm okurları ile çok samimi ve candan muhabbet ediyordu. Uzak olduğum için konuşulanları duymuyordum ama genelde herkes çok ağladığından falan bahsediyordu. Sıra bana yaklaşırken önümdeki bir kadının " 
Oğuz Atay 'ın da dediği gibi insanların şimdi anlaşılmaya ihtiyacı var, öldükten sonra değil" dediğini duydum. Filmi çıkıncaya kadar yazarın pek tanınmadığı düşünüldüğünde ben de benzer cümleler kurmaya hazırlamıştım kendimi. Birinin benim gibi düşünmüş olması hoşuma gitti. En son sıra bana geldiğinde "benim kitaplarım biraz çok, o yüzden hep arkaya geçtim ama artık yoruldum biraz" dedim. Yazar güldü, kitap satan görevli "hepsi mi imzalanacak?" diye hayretle sordu. Ben de "evet, üstat bana söz verdi, imzalayacağını söyledi" dedim. Yazar "Siz Pertek'den gelen misiniz? " diye sordu. Beni hatırladı ama ilçeyi yanlış hatırladı, "Ovacık" diye düzelttim. Kitapları görünce o da benim sona kalmamın doğru olacağını düşündü. "O kadar beklediniz, şu üç kitabı da imzalayayım." diye rica etti. "Tabii " dedim ben de. Kitapları imzalarken baya muhabbet ettik. Biraz berber-müşteri muhabbetine döndü. "Memleket" dedi, "Bingöl" dedim. " Yok 
Memleket Garları 'nı kimin adına imzalayayım." diye düzeltti. "Haa! Gülnaz adına üstat." dedim. 😄
"Film olmamış hiç Üstat be." dedim. "Filmi kitabından iyi olan tek kitap 
Baba 'dır." dedi.
"Yok üstat, 
Aşıklar Bayramı 'nın filmini sevdim ben. Ama ben Yusuf'u daha sade, daha kendim gibi düşünmüştüm. Kendimle özdeşleştirmiştim. Ne gerek vardı Yusuf'u Kıvanç Tatlıtuğ yapıp aramıza uçurum koymaya? " dedim, kahkaha attı. En son da "Yusuf diyor ya 'bir fotoğrafımız olsun'.." deyip bekledi. Ben anlamadım tabii, "evet üstat be, o sahnede mahvettin bizi, bizar olduk ağlamaktan.. Filmde de çok güzel olmuş o sahne, usta oyuncunun babacan bakışları insanın içine işliyor.." diye devam ediyorum.
O kalender üslubunu hiç bozmadan "hadi gel fotoğraf çekilelim." dedi.. İlk ben sıkmıştım elini ve yine ilk ben fotoğraf çekindim. Benim için çok değerli bir anı oldu, sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. İyi ki Ovacık'dan kalkıp gelmişim, hayatımın en değerli günlerinden biri olarak ölümsüzleşecek..
'Bir fotoğrafımız olsun.' : i.hizliresim.com/llmsuyk.jpg
İmza : i.hizliresim.com/cqwbeti.jpg
·
739 görüntüleme
Bu arada benim saçım da ülke ekonomisi artık: youtube.com/shorts/5eZON0i8...
😄
Ne kadar güzel ve gurur verici bir anı olmuş:)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.