"Kulun Allah demesi, Allah'ın lebbeyk, 'buyur' demesinin ta kendisidir.
Birisi, Tanrı'yı anmak, dilini dudağını tatlılaştırmak için Allah diyordu.
Şeytan dedi ki; a çok söyleyen, bütün bu Allah demene "Buyur!" sesi nerede? Tanrı katında bir cevap bile gelmiyor. Bu pek yüzle nice bir Allah deyip duracaksın?
Adamın gönlü kırıldı, başını yere koydu yattı. Rüyasında Hızır'ı gördü. Hızır, 'Kendine gel' dedi. 'Ne diye zikirden kaldın? Çağırdığından nasıl oldu da usandın?'
Adam, 'Buyur, diye bir ses gelmiyor ki' dedi. Kapıdan sürüleceğimden korkup durmadayım.
Hızır: Senin o Allah demen, bizim buyur dememizdir; senin o yalvarışın, yanıp yakılman bizim haber çavuşumuzdur.
Senin düzenlere başvurman ve çareler araman, bizim seni kendimize çekmemizden, ayağını çözmemizdendir.
Senin korkun, sevgin, bizim lütfumuzun kemendidir. Her Allah demenin altında buyur dememiz vardır.
Sayfa 92Kitabı okudu
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.