37 yaşındaki Watanabe’nin havaalanında “Norwegian Wood” şarkısını duymasıyla başlar kitabımız.Kahramanımız bu şarkıyla 20 yıl öncesine gider ve 17 yaşında aşık olduğu kızı; Naoko’yu hatırlar.Öyle gerçekçi bir anlatımı var ki yazarın, okurken bir anda kendinizi kitabın içinde buluyor, yazarın gençlik yıllarında onunla birlikte gezintiye çıkmış gibi hissediyorsunuz.Kitap ölüm temasını detaylı şekilde işliyor ve sizi uzun uzun düşündürüyor ölüm gerçeği üzerine.Sevdiğinizi kaybetseniz gerçekten ne hissederdiniz???? Yazarın kalemini, akıcı anlatımını, konusunu kısaca kitabı sevdim ben, tavsiye edebilirim “Ölüm yaşamın karşıtı olarak değil, parçası olarak vardır.” “Mektuplar, kağıttan başka bir şey değil.” “Yakılsalar bile, yürekte kalması gereken kalır; yakılmayıp saklansalar bile, uçup gitmesi gereken uçup gider.” “Hiçbir gerçek, bir sevdiğimizi kaybettiğimiz zaman duyduğumuz kederi gideremez…” -“Dünya yaşamak için zorlaşıyor mu?” -“Bazen” “Bizi normal yapan şey; normal olmadığımızı biliyor oluşumuz…”

İmkansızın ŞarkısıHaruki Murakami · Doğan Kitap · 201510,8bin okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

okurgezerkafaaa