“Düşünmek yüreğimi öyle acıttı ki ağlayamadım bile.”Yaşamak kelimesinin içi anca böyle doldurulabilirdi ismiyle tamamen tezat,daha kötü ne olabilir diye düşünürken tam olarak daha kötüsü gerçekleşiyor.Önce Serdar Ortaç’ın hayatı gibi gelse de,kitabı duvara çakmak istesenizde ağlamaktan yüzünüz gözünüz şişmiş gibi,uyku kaçıracak türden ağır bir yük bıraktı kalbimde.Bir çırpıda bitti.
Derdi az olanlara tavsiyemdir.