Hüzün insanın yaratılışında vardır, dünyaya sürgün edildiğinden beri imtihanı budur insanın. Bu merkezden uzak olma hâli bir şekilde çıkar karşısına. Bazen dipsiz bir kuyuda olmasının ya da hissetmesinin sebebi de budur. Şöyle ifade etmeliyim ki ona bu nefes o merkezde verilmiştir, merkezden uzaklaştıkça nefessiz kalması bu sebeptendir. Merkezine ulaşması kaderinde vardır elbet. Bu kaderde kaza, bela ve imtihan vardır. Ve onu o kaderde yaşatacak olan tek şey sevgidir, sevgi insanın zehrini alır. Gerçek sevginin ne olduğunu insan bilmeden sevdim sanır, sevdiği tek şey aynadaki yansımasıdır. Aynada kendini unutanda sevgi mübarektir.
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.