Acar Film’in renk işlemesinden ortaya çıkan görüntülerde macenta tonunun hâkimiyeti vardır. Bunun dışında renkler biraz abartılı ve hattâ sature (doygun) olarak nitelenebilir. Bu tarz renk anlayışını isler kitsch olarak kabul edelim, ister Türk sinemasının laboratuvar işlemlerinin yetersizliği olarak görelim, ister Abdurrahman Color* diyerek bunu özel bir sistem olarak kabul edelim, sonuç ne olursa olsun, bu şekildeki görüntüler, şarkılı melodram filmlerine ayrı bir hava vermiştir. Oysa siyah-beyaz olarak çevrilen şarkılı-melodramlarda bunu bulabilmek imkânsızdır. Renkli filme geçiş şarkılı sahnelere ayrı bir estetik getirmiştir: Örneğin kadın şarkıcının görüntüsünün prizmadan geçirilerek filme alınması ve sonuçta ortadaki kafanın etrafında 4-5 kafanın sağa sola dönmesi; polarize filtreler yardımıyla, sahnedeki projektörlerin çarpı şeklindeki parlamalarının döndürülmesi vs.
Sayfa 98 - * Nilgün Abisel bu terimin sinemacılar arasında yaygın olduğunu belirtmektedir (1994: 105).Kitabı okudu
·
193 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.