"Her günün, her zaman diliminin kendine özel bir karakteri vardır. Sabah, kahvaltı masasında yaşanan bir olay, evden çıkarken rastladığımız bir manzara, otobüse bindiğimizde başımıza gelen bir farklılık bize günün paradigmasının ne olduğunu fısıldar. Günün sloganını, günün kendisi söyler. Sufi, ibnü'l vakttir, yani vaktin çocuğudur, derler. İbnü'l-vakti ola ola ebu'l vakt olunur, diye eklerler. Vaktin çocuğu olmayı başarabilen kimse, gün gelir vaktin babası da olur ve onuj tarafından belirlenmek yerine onu belirlemeye başlar. İlahi tecelliler bakımından günün kendisine dönük paradigmasını keşfederek bu paradigmanın kendisini etkilemesine, değiştirmesine izin verenler, zamanı geldiğinde günü değiştirmeye, onu şekillendirmeye de başlarlar. "
Sayfa 36Kitabı okudu
·
62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.