"Arif Dede, güzel dedem, gözünü seveyim üzme beni. Sen görmüyorsan şu hayatta uğradığım haksızlıkları Allah görüyor! Allah görüyor diye ben ona da kızgınım biliyor musun? Bir Yaratan neden ayırır kullarını? Neden günahsız bebeklere zulümleri hak görür?"
"Oğlum, hikmetli oğlum, sana bir sır vereyim mi? Tanrı başımıza gelenlerle uğraşmaz. Çünkü başımıza gelenler gerçek değil. Biz gerçek değiliz. Tek gerçek var o da Tanrı. Biz gerçekte Tanrı'nın kucağında uyuyor ve yaşamak sandığımız bir rüya görüyoruz. O ise başımızı okşayarak "uyanmamızı" bekliyor.
Sayfa 58 - Doğan KitapKitabı okudu
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.