El ne der putu!
Ebu Talib bir türlü bu davete icabet etmedi ve o anlarda ibretlik bir söz söyledi: "Yeğenim, senin doğru olduğunu biliyorum. Getirdiklerinin hak olduğunu da biliyorum. Ama ben şu anda iman edersem, Ebi Talib ölüm korkusuyla bu cümleyi söyledi diyecek Kureyşli kadınların diline düşmek istemiyorum."
Ebu Talib tam gözlerini kapatcağı anda dudaklarını kıpırdatmaya başlayacak, sonrasında Hz. Abbas, Efendimiz'e (s.a.v.) "Amcan senin memnun olacağın cümleyi söyledi, öyle vefat etti!" diyecek, fakat Efendimiz (s.a.v.) gözyaşları içerisinde,
"Ben duymadım! Fakat men edilmediğim müddetçe amcam için istiğfarda bulunacağım!"
diye hissiyatını ortaya koyacak.
Bu hadise üzerine bazı ayetlerin indiğini (Kasas 28/56; Tevbe 9/113) söyler bizim tefsir âlimlerimiz (Tirmizi, "Tefsir", 28; Taberi, Tefsir, XI. 30-31).
Efendimiz (s.a.v.) de inen ayetlerden sonra Ebu Talib'i hiç rahmetle anmamıştır.
Sayfa 175Kitabı okudu
·
423 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.