Ellerimizi yitiririz birdenbire, yokturlar;
yanaklarımız tozlu bir ülkedir
unutulmuş masallarda
ve şuramızda
bir gökyüzü sürekli kuşsuzluğa doğurur kendini
ve eşyalar
aslında birer boşluk olduklarını anımsarlar ansızın
sonra boşluk taşar boşluk kelimesinden,
taşar.
Artık ne yapsak yapmıyoruzdır,
ne yıksak yıkmıyoruz.
Babalar ki, yalnızlığın en uzun tarihidir
içlerinden gelip geçtiğimiz
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.