Gözlerimi hoşuma giden sayfalardan kaldırdığımda gerçek dünyaya bir göz açılmıştı. Daha çok önceden de var olan ama uykuda olan bir göz. Bir kaç saniyeliğine kafam karıştı veya bir kaç yıl, bilemiyorum. Kırmızı ışık ortamı sarınca bir şeylerin ters gittiğini anladım. Henüz tetikteyken etrafta polis arabalarının yüzüme ve etrafa yansıyan ışıkları neredeyse her yeri sarmıştı. Ama biraz sonra fark edecektim ki suçlu olan ben değildim ama ifade vermek için karakola bende götürülmüştüm. O an "acaba sıra bana ne zaman gelecek, ne zaman ifşa olacağım?" Düşünceleri ile boğuşmak yerine, sayfalarını heyecanla çevirdiğim polisiye kitaplarının serin kapağına yüzümü yaslamak istedim. Ama aynı serinliği vermeyeceğini onlar da söylüyor bende biliyorum.