Tüm eziyetlerin sona ermesinden uzak, Zilhada'nın işkenceleri Trnopolye ve Omarska toplama kamplarında da devam etmek zorundaydı, Kadın tutsakların umutsuzluğu pek çoğunu intihar etmeyi düşünmeye itiyordu. Aralarından başaranlar da oluyordu: Kimileri kafalarını duvarlara vurarak eziyorlar, kimileri başka bir kampa gönderilirken, yolda kendilerini kamyondan aşağıya atıveriyorlardı. "Kadın ve erkek, hepimizin tek ümidi silahtan çıkan tek bir kurşunla ölmekti. Ama acı çekmeden ölmenin ne kadar güç olduğunu hepimiz çok iyi biliyorduk."
Sayfa 34 - Real YayınlarıKitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.