Ekmek, su ve bulabilecekleri azıcık yemek için hiç bitmeyen kuyruklarda usta nişancıların kurşunlarına kurban gittiler, Ama onlar, ailelerinden geriye kalanların günlük hayatları bir parçacık normal bir görünümde olsun diye, her gün düşen bombalara, kurşun yağmurlarına meydan okudular. "Etraf yatışınca biz kadınlar birazcık su, ihtiyacımız olan bir parça ekmeği bulabilmek için dışarı çıkıyoruz. Ve onlar anında deli gibi ateş etmeye başlıyorlar. Bu her seferinde böyle oluyor. Ama bizler her seferinde, bir dahaki sefere daha şanslı olacağımızı, böyle sonuçlanmayacağını düşünüyoruz. Ve her seferinde de içimizden birileri hayatını yitiriyor." Saraybosnalı bir kadıncağız, Ivrea'daki sığınma kampındaki kızına bunları yazmış.
Sayfa 84 - Real YayınlarıKitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.