Asma Köprüde Hayat Tecrübesi
~KENDİMCE~
Hayat tecrübesi dediğimiz yetkinlik çok mühim. Bu tecrübe yaşa bağlı gibi görünüyor ilk önce ancak yaş ile yaşantı her zaman aynı oranda olmuyor. Hayat tecrübesini arttıran şey her günkü rutinler değil. Yemek, uyumak, tuvalete gitmek bir asır boyunca yapılırsa; belki çok farklı mekânda çok farklı yemekler yenir, çok farklı zeminde çok değişik şekillerde uyunur, çok farklı yerlere tuvalet yapılır. Ancak bunlar hayata dair bir tecrübe katmaz.
Sıkıntı, dert, sorun yaşamak; ağlamak, kızmak, gülmek; üzülmek, mutlu olmak, heyecanlanmak; okumak, gezmek, seyretmek; farketmek, hissetmek, düşünmek. İşte bunlar hayat tecrübesini arttırır. Hayat tecrübesi olan kişi de aklını kullanmayı öğrenir; ister genç olsun ister ihtiyar.
Çaresizlik, her yaşta zordur. Buna katlanmak hayat tecrübesiyle olur. Hayat tecrübesi olmayan kişi, ister ihtiyar olsun ister genç, mahveder kendini.
“Belki de ben yanlış anladım, bilmiyorum; fakat çaresizliğin ince bir asma köprü gibi olduğunu biliyorum. Üstünde yürürken delicesine sallanıyor ve çoğu zaman tutunacak bir yer de olmuyor. Kimisi çaresizliği kabullenerek yoluna devam ederken; kimisi de kendini kaybedip uçuruma düşüyor.” 
Derin Bir Nefes, Sayfa 201
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.