"Getir evlat buraya!"
Onu da İhsan'ın yatağının yanına sedyesiyle uzattım.
"İhsan, İhsan, bak kardeşim. Ayşe de yanında."
Önce hareket etti sandım. Eğildim. Ayşe'ye katılmıştı. Şimdi çadırın içinde yan yana yatıyorlar. İhsan'ın arkası dönük, yüzü acı ve uzak. Ayşe'nin yüzü pişman bir çocuk yüzüne benziyor. Çirkin, siyah yarasından akan kanlar kırmızı birer yaş gibi ipek kirpiklerinde donmuş. İhsan'a yalvarıyor. Sanıyorum ki kalkıp beyaz kollarını İhsan'ın boynuna dolayacak ve Eskişehir'de verdiği kanlı öpücüğü tamamlayacak.
"İşte birbirinizi aldınız. İzmir'e girdiniz!"
Sesimin ne kadar acı olduğunu hissettim. Çadırdan fırladım. Bana, İhsan'la Ayşe evlenmişler gibi geldi...
Sayfa 198Kitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.