Ah Alphard, diye düşünerek iç geçirdim onu izlerken. Ben senin ela gözlerinin yıldızları bir de benim gördüğüm yerden göreceğini hayal ettim hep. Ellerinin çatımın tuğla kirişlerinde duracağını, bana sarılmasan bile güleceğini hayal ettim. Çünkü sen hiç gülmezsin, dudakların kıvrılır. Sen hep utanırsın ama eylül seni öyle çok sever ki soğuğuyla yanaklarını pembeleştirip
saklar. Aynı zamanda sen öyle güzelsin ki Alphard, bu çatı katım beyaz çarşafları, yastıkları hatta yıldızları görmeyecek olsa bile içinde senin olman bir cennet yaratır.
Sayfa 40Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.