Attila İlhan
wexta şahiya min dîlana xemginiya te ye
û jixwe te qet guh nedaye pistepista payizê
keştiyek jî qet ji te negihîştiye
wî warê dûrê tênêtiyê ku ez lê me
ez rêwiyê jirêderketî... û erda xwedê fireh e
ku guhekî mezin e tê de dike zingezing
qederê mohra xwe li bextreşiya min daye
bila qet tiştekî din neyê hişê te eman ha
aysel bi xwedê kî biteqize here ez ne ew im
ji nişka ve ez ê bicehimim vê yekê hîs dikim
him xerab im him reş û tarî û him jî çîrkîn
aysel xwedê bela te bide ji te hez dikim
sevindiğim anda sen üzülürsün
sonbahar uğultusu duymamışsın ki
içinden bir gemi kalkıp gitmemiş
uzak yalnızlık limanlarına
aykırı bir yolcuyum dünya geniş
büyük bir kulak çınlıyor içimdeki
çetrefil yolculuğum kesinleşmiş
sakın başka bir şey getirme aklına
aysel git başımdan ben sana göre değilim
ölümüm birden olacak seziyorum
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
aysel git başımdan seni seviyorum