“Bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti.”
İlk defa İhsan Oktay Anar okudum, okumaya da devam edeceğim. Yazarın dilini ve kitabın kurgusunu beğendim. Kitap, her şeyden önce tarihi bir roman değil, bana göre fantastik bir roman. Bu konuda yazarın kendisi de romanında, bu bir düştü, sen benim düşümdesin, sen ben zihnimin ürünüsün...gibi ifadelerle yazdığı eserin tamamen fantastik bir kurgu olduğuna işaret ediyor.
Kitapta konular düşle gerçeğin iç içe geçmesi ile daha renkli bir hal almış. Bu konuda yazarı çok başarılı buldum. Kitabı okurken de bir taraftan konu nereye varacak diye de düşünmeden edemedim.
Birbirinden farklı karakterleri hikayenin içine çok düzgün yerleştirmişti. Daha önce bu kitaba benzeyen Osmanlı Cadısı kitabını okumuştum.
Hikaye 1621 yılında Konstantiniye'de başlıyor. Mekanlar eski İstsnbul'u anlatıyor. Ayrıca kitapta pek çok renkli karekterin olması ise çok güzel.
Yazarın, kitapta kendisini de içine dahil etmesi ile kendi zihninde yazdığı karakterlerle sohbet etmesi benim çok hoşuma gitti.
Karakterlerin psikolojilerine yer verilmemesi dikkatimi çekti. Yazar karakterlerin renkli kişiliklerini anlatırken keşke psikolojilerine de yer verseydi. Örneğin Bünyamin'in babasının kaçırılıp, eziyet edildiği yazılırken evlat olarak ruh hali de yazılsaydı sanki bana göre daha anlamlı olabilirdi. Yazarın herkese hitap eden bir kitap yazması bana göre harika... Ayrıca kitaptaki bazı sözler eski dil olmasına rağmen cümleninin anlamından rahatlıkla anlaşılıyor.
İhsan Oktay Anar'ın tarihi fantastik türdeki Puslu Kıtalar Atlası kitabını ben beğendim. Herkese okumalarını tavsiye ederim.
