Alyeska: Eskiden, sanıyorum ki boş bir ev düşünüyordum. Bazen o evdim ben. Bazen o evi bırakıp gidenlerdendim. Bazen de taşımak için boşaltılan ve o evde geride bırakılan bir bitkiydim. Kendi kendine büyümeye çalışan, susuz, ilgisiz, güneşsiz bırakılmış bir çiçektim ben. O çiçek, sevgisiz de olsa o bomboş evde büyüdü. Artık o kadar da yalnız değil ve artık güneşsiz de sürdürebiliyor yaşamını. Bazı şeyler yaşandı, bazı çok kötü şeyler yaşandı ama artık bittiğine inanmalıydım. Boş bir evdim ama başka birileri daha gelecekti. Evini bırakıp gitmiş biriydim ama başka bir evim olacaktı. Evde unutulmuş bir çiçektim, kim bilir, belki de evin yeni sahibi beni daha çok sevecekti. Ben eskiden çok azdım, eksiktim ama çoğalıyordum şimdi.

Eskiden, sanıyorum ki boş bir ev düşünüyordum. Bazen o evdim ben. Bazen o evi bırakıp gidenlerdendim. Bazen de taşımak için boşaltılan ve o evde geride bırakılan bir bitkiydim. Kendi kendine büyümeye çalışan, susuz, ilgisiz, güneşsiz bırakılmış bir çiçektim ben. O çiçek, sevgisiz de olsa o bomboş evde büyüdü. Artık o kadar da yalnız değil ve artık güneşsiz de sürdürebiliyor yaşamını. Bazı şeyler yaşandı, bazı çok kötü şeyler yaşandı ama artık bittiğine inanmalıydım. Boş bir evdim ama başka birileri daha gelecekti. Evini bırakıp gitmiş biriydim ama başka bir evim olacaktı. Evde unutulmuş bir çiçektim, kim bilir, belki de evin yeni sahibi beni daha çok sevecekti. Ben eskiden çok azdım, eksiktim ama çoğalıyordum şimdi.

Sayfa 375Kitabı okudu

03:03 Dolunayda Açan Çiçek N. G. Kabal

116 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Alyeska