Gönderi

01.01 Bugün Adımı Sen koy / Sevdiğine mektup
Yüreğimde mutluluğun yatıştırdığı taşkın bir deniz var, içinde boğularak yok olduğum. Sonra uzatılan bir elle sörf tahtasının üzerine kendimi bıraktığım, dalgalarla savaşmak yerine seviştiğim... Bir kırılmanın güneşe sunduğu ilk öpücüğünün heyecanı var. Olduğum gibi sevmek de yetmiyordu artık bayım, görüyorum işte. Asıl olan, artık olmadığım halimle sevebilecek miydin beni? Ya da şey mesela, benimle oturup Harry Potter serisini en başından izler misin? Sıkılana kadar, hatta kurbağalar kusana kadar büyülerden söz eder miyiz? Ben uykuya yenik düştüğümde boynuma dolanan kulaklığı alır mısın? Gündüzleri çok sıcak oluyor burası ama ben geceleri çok üşürüm, benim için rüzgârın sesini kısamasan bile üzerimi örter misin? Ya da şey mesela, okey oynuyorken el bizde olsa da ben sıkıldıysam ve kazanmamıza çeyrek kala okey taşlarından kuleler yapsam, yetmese domino taşları gibi dizip yerle bir etsem onları... Bilirsin, yıkıp geçmeyi iyi bilirim ben. Kızma öyle, benim de bir harabeden farkım yok; oradan biliyorum.
Sayfa 193 - Günce BeranoğluKitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.