Heyecanını yitirmiş her kent, hatıralarıyla avunurdu; hatıralarını çoğaltır, onları biçimsizleştirir, yeniden şekillendirir, bir yerden sonra kendini hatıralardan ayırt edemez olurdu. Kendine kendini anlatan ve kendinden kendini dinleyen kentlerdir bunlar. Hepsinin de sonları kaçınılmazdır: Hatıraları tarafından hatırlanmak. Bir de böyle kentlerde yaşamın tek güzelliği zamanla bazılarının ruhunu fazlasıyla pıhtılaştırır, o pıhtılaşmış ruh, sahibine olmadık bir son hazırladı.
Sayfa 19Kitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.