Tahlili okurken, bir şiir boyuna, cümlelerin sabah mahmurluğuna sızıyor...
Şöyle ki;
''Sesimden arındım ve ufku
Bir harmani gibi giyindim
Kahraman bir korkaktım
Kavmimin kadim tarihinde
Ki onlar için umutsuzluk
Kendim için haramiydim
...
Tersine akan bir ırmaktım
Sözün şaşkın serinliğinde
Kendi deltasında boğulandım
...
Yakın beni rüzgârın ıslığa
Islığın hükme döndüğü yerde ''
Bu yazıyı bu kadar bekletmişsem, benimdir aymazlığım :) Nasıl leziz olmuş, kitabın yeniden okunması elzemdir vesselâm :)
Yüreğin varolsun Kalemzen'im :)