Sonunda sıkıntısı ıstıraba dönüştü. Acımasız hasmına doğru eğilip bağırmaya başladı. Ama feryatları daha dudağında eriyordu...
Bay Golyadkin'in her şeyi unuttuğu ve bütün bunların anlamsız olduğunu, hiçbir şekilde açıklanamayacaklarını ve karşı çıkmanın gereksiz, kesinlikle zaman kaybı olduğuna karar verdiği bir an oldu.
Sayfa 144Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.