Yirmi yaşını henüz aşmışım... Kendi kendimin, kendi mahrem «<ben>>imin üstüne bir çeki taşı koymuş, taşa da çıkmış, hora tepmekteyim:
- Sus! Sesini duymak istemiyorum!
Bu hayat süresince bende, derin bir bunalma, ruh sıkışması, kendinden kaçma, kendini unutmaya çalışma hâli... Belki de bu hâlden kurtulmak içindir ki, kendimi cehennem çarkına büsbütün kaptırmış bulunuyorum. Ve çabaladıkça batı- yorum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.