Muradiye'de gönlüme Koca Sinan düştü. Birden kendimi 2010'da kardeşimi Tekirdağ Malkara'da askerdeyken ziyaret edişimi düşünürken buldum. Ziyaret sonrası Edirne'ye gitmek istemiş yanlış otobüse bindigim için neredeyse Trakya'nın birçok köyünü dolaşarak yatsı namazına yakın bir vakit Edirne'ye ulaşmıştım. Selimiye'nin bahçesine girerken, Osmanlı'ya neden, "Taşa ruh giydiren medeniyet" dendiğini daha iyi idrak etmiştim. Sonra aklıma birden Mimar Sinan'ın o Süleymaniye Camiinin köşesine adeta ilisircesine yerleştirdiği mütevazi kabri düştü aklıma... Ve çıkışta onun kabrini ziyaret edemeden.de Saruhan Bey'e selam edip ikisine de birer Fatiha hediye etmek nasip oldu. Gönlüm İstanbul arzularken, Manisa'ya her geçen gün bağlanıyorum sanırım vesselam...