6 Şubat 04.17’de gözlerimi yummadan önce gördüğüm en son şey bu kitaptı. Neyse ki uykuya dalmamıştım, neyse ki Tezer Özlü uyumama izin vermemişti. Saniyeler sonrasında ise duvarların titrediğini, zeminin dalgalandığını ve dışarının uğuldadığını hissettim. Müthiş bir zelzeleyle sarsılmıştık. Gerisi zaten malumunuz, kabustan farksızdı.
Nasıl ki