Kalbim halâ acıyor. Kitabı elimde gören herkes kitabın sonunda ağlayacaksın dedi de yine de bekledim sonunu.. Kitap mı bitti ben mi bittim bilemedim.. Tom şunu demişti: “İnsanın kendisine özgü ruhu yoktur da, büyük bir ruhun parçasıdır. Ve o zaman…. O zaman ben görünmeden her yerde bulunacağım. Her yerde olacağım… Nereye baksan beni göreceksin. Açlar nerede ekmek için kavga ederse, ben de orada olacağım. İnsanlar kızdıkları zaman nasıl bağırırlarsa, ben de öyle bağıracağım; ve aç çocuklar yemeğin hazır olduğunu işittikleri zaman, nasıl gülerlerse ben de öyle güleceğim; ve bizimkiler pişirdikleri şeyleri yerlerken, kurdukları evlerde yaşarlarken, ben de orada olacağım.” ** Bu kitap da benim parçam oldu. Joadların ailesi benim ailem oldu. Joadların acısı benim acım oldu. Ailesini asla bırakmayan Tom, umudunu asla yitirmeyen Anne… Sizler benim hayranlık duyduğum karakterler oldunuz. Son sayfaya geldiğimde ise Rose Of Sharon.. Evrende herşeyde bir döngü olduğunu gösterdin. Kalbim acıyor, duygularımı dile getiremiyorum.. “Gazap Üzümleri” , sen artık benim en özel kltaplarımdansın…

Gazap ÜzümleriJohn Steinbeck · Sel Yayınları · 202035,7bin okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve Özen