YAĞMUR
Çağımın aklında plastik çiçekler açıyor,
gülüyor ve seviniyorlar buna.
Oysa yağmur durmadan yağıyor.
Biz bir odanın ışığını açana dek yağacakmış.
İki kişilik bir sessizliği buluşturana dek,
bir ritmin içinde tekrar,
yağacakmış,
hayatı oluşturana dek,
tekrar.
Sık sık camdan dışarı bakıyorsun,
odaların dışına kaçıyorsun,
kalmak istediğin bir yerin yokmuş,
içindeki ses kaygıyla tanıştırıyormuş seni.
Yağmur: Sessizliğiniz huzursuzluğunuzun sesi diyormuş size,
Yankılanıyormuş yağmur: Ömrün bir şey anlatıyor sana,
ama sen anlamıyorsun!
Yağmur durmadan yağıyormuş.
Hiçbir şey rastgele değildir.
Hiçbir şey rastgele değildir.
(Birhan Keskin)
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.