Oğuz Atay günlüğünde şunları yazmıştı;
Bugünlerde umutsuzluk var.
Bu adamlar çürüyen et, dökülen diş gibiler.
Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok?
Bu sokakta bir iki küçük mezarlık olsaydı da, her gün işe giderken ölülerle selamlaşsaydım.
Sanıyorum burada ben kendimi dışarıda bırakılmış hissediyorum.
Korkarım sonunda ben de
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.