Karşımdaydı. Eyaz yatağıma uzanmış, gözlerini kapatmış ve sayıklıyordu. Yaralıydı. Kolunun kanadığının farkındaydım. Acıdan inliyor, gözlerini açamıyordu. Gökyüzü düşmüştü, toprağa…. Onu nasıl geri gönderirdiniz? O Gökyüzü … Her zaman gıpta ile baktığınız, kıskançlığınızdan için için eridiğiniz, kelebeğin âşık olduğu Gökyüzü. Siz kök salarken yalnızlığın içinde, siz tırtılın özleminden kavrulurken, o kelebekle dans ederdi. Şimdi yeniden yükselsin diye ona yardım eder miydiniz? Peki, Toprak, Gökyüzünün de mezarı olabilir miydi? Yapabilir miydi ki? Üzerine örtünüp saklayabilir miydi, erişilmez olanı?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.