Birçok cümle buldum yine kendime cımbızla çekip ayırdığım. Böyle kitapları çok seviyorum. Bazı eserler yazıldığı zamandan çok sonra değerlenir. Çünkü yazılan zamanda tarih başka dertler ile boğuşmaktadır hatta boğulmaktadır. İşte bu kitapta onlardan biri. Hayatımda okumaya en uzun süre ayırdığım kitap. Bazen kelimeler arasında sıkışıp bırakıyor ve insana kendini aptal hissettiriyordu. Turgut Özben’in arkadaşı,dostu Selim Işık’ın intihar etmesi sonucu başlayan yeni hayatına, yakınını kaybeden herkes gibi büyük bir acı ve boşluk hissine kapılarak Selimle olan hatıralarıyla arkadaşlarıyla yeniden Selimsiz yaşamaya çalışmaktadır. Hayat ne kadar neşe doluysa ölümden sonra da o kadar soğuk ve mantıksız. Zamanının çok ilerisinde bir roman. Hatta “Zamansız Bir Roman”.Her devirde okunabilecek bir başyapıt. Sanki lise çağlarında şiire, romana merak saran genç bir yazar olduğu izlenimini veriyor. Ama usta bir kalem cambazlığı marifetini gördüğümü söylemeden edemeyeceğim. Ayrı bir parantez açmam gerekirse en beğendiğim nokta hikayenin asıl kahramanı olan Selim’in kitabın son kısmındaki günlükleriydi. “Tutunamayanlar” her devirde her zaman olabilecek bir oluşum.

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202062,5bin okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

storyofreader