Gönderi

Türkiyeli Kadın
Ve ben Türkiye’de Türkiyeli kadınım Bahtı karalıyım Bana bir çember çizdiler Yetmedi. "Yetmez!" dediler Zincirlere vurdular Bir adım değil Bir ayak boyu bile Çıkamam dışarı Konuşamam, düşünemem gönlümce Başkaları düşünür Konuşur başkaları Karar da verirler yerime Ben neyim ki Neyim ki ben Eşya kadar da yoktur kıymetim Mutfakta aşçıyım Yatuktu kadınım Doğururum, anayım Tarlada ırgatım Yine de ben neyim ki Neyim ki ben Karşı koyamam Olmaz diyemem Namus uğruna Bir lokma, bir hırka Bir de dört duvarlı dam olursa Aldırmam dayağa, küfre Aldırmamalıyım Ayşe’yim, Fatma’yım, Elif’im Sultan’ım ben Kadri kıymeti olmayan Sultan’ım ben, Sultan… Alır da giderim başımı Arkama bakmadan Çoluk çocuk kalırmış Kalırmış boynu bükük Kocaymış dinlemezmiş Hep dediği olurmuş İsterse döver, kovarmış Bir başkasını alırmış Köle miyim ben Alır da giderim başımı Giderim bu diyarlardan
Sayfa 6-7 - Remzi KitabeviKitabı okudu
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.