Kim bilir hangi umutsuzluğun ağında,
Kapkara günleri sapladılar,
Dağıldı boncukları inci gerdanlığın…
Yabancı yüzlere yepyeni kederlere
Sığınmışlardı, dünyanın belki de merhametine.
Dalların evim olsa diyordum,
Bunca evsiz hayalin artığı ben,
Artık bir yere ait olamıyorum.
