Kitap su gibi akıp gitti.Jude ve yaşadığı o ağır olaylar bir yana ben o kendini sevemeyişi,kendisini sevenleri anlamayışına,kendine o zarar verişlerine ve özellikle başından geçenleri anlatamamasına o kadar üzüldüm ki bir ara artık yeter anlat jude anlat dök içini diye seslenir olmuştum.Jude ve Willemin o dostlukları,ilişkileri öyle güzeldi ki..Beni bu kitapta ağlatıp içime yumrular oturtan o kısmı jude un willemi kaybettikten sonra yaşadıkları oldu sanki kendi sevdiğim birini kaybetmişim gibi içselleştirdim ve duygulandım.Yani gerçekten adı gibi değersiz bir hayat yaşadı değerini hiç bilemedi kendinin
