Hiçbir şeyin önemi yoktu. İstediği kadar rüzgârlar essin, fırtınalar kopsun, yıldırımlar düşsün. Boşunaydı. İnsanın hayatında bir an gelirdi ki, değerli bildiği ya da öyle bellediği bütün ölçüler yitip giderdi. İnsanoğlu tek başına kalakalırdı.
Sayfa 53 - Can Yayınları 8. Basım 1987Kitabı okudu
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.