Tutunma Çabası
”Bu kitap ne ciddi kavgaların, ne büyük ve yaygın sıkıntıların, ne de ezilen insanların romanıdır; bu kitap, mustarip bir ruhun iç çekişlerinin romanıdır." Psikolojik yönü ağır basan, bireyi konu alan bir roman. Tutunamayanlar kendi okuyucusunu seçen bir romandır. Okurken tam anlamıyla anlayabilmek için büyük bir kültür birikimi gerektiriyor. İnsanları ikiye ayırır; okumaya başlayıp, zorlanıp bırakanlar ve elinden düşürmeden okuyanlar. Nedeni için olay akışına değinecek olursak, kitap bilinç akışı tekniğiyle yazılmış ve hikâye içinde hikâye şeklinde kurgulanmıştır. Buna edebiyatta üst kurmaca tekniği denilir. Yani bizler Turgut'un gazeteciye verip yayımlamasını istediği notları okuyoruz.
Kitap Turgut Özben'in arkadaşı Selim Işık'ın intihar etmesiyle birlikte, Turgut’un nedenini anlamak istemesi, bir araştırma sürecine girişmesi ve bu süreçle birlikte kendi benlik arayışına doğru olan yolculuğunun başlayıp Selim ile beraber kendini de tam anlamıyla tanımasını konu alır. Selim’in hayatına girmiş insanlarla bir araya gelip geride bıraktığı dağınık kağıt parçalarını birleştirir. Selim'in odasında onun notlarını, günlüklerini okur. Onun hayatına dahil oldukça, tutunamamasıyla ve tutunamamakla tanışır. Bu yolculukta mesafe kat ettikçe kendi hayatından, işlerinden kopar ve o da bir tutunamayan olur. Roman ilerledikçe Turgut, Selim’in benliğini taşımaya başlar. Selim’i intihara iten nedenler, Turgut’u da sarsmaya başlamıştır. İntihar edip hayattan kopan Selim adeta Turgut’un bedeninde yeniden can bulmuştur. Başlangıçta farklı olan Turgut artık onun gibidir. O da bir tutunamayandır. Her tutunamayan gibi o da hayata, içinde bulunduğu dünyaya yabancılaşmıştır. Burada Olric devreye girer. Turgut’un Olric adlı hayali bir arkadaşı vardır. Aslında Olric Turgut’un iç sesidir. Olric, bazen Turgut’un düşüncelerinin tam tersini savunmakta, bazen desteklemekte, bazen doğru kararlar almasına yardımcı olmaktadır. Turgut, Olric ile konuşur, onunla dertleşir.Turgut, Selim’in hikâyesini birleştirmeye çalışırken kendininkini bozmuştur. Psikolojisi alt üst olur. Halüsinasyonlar görmeye başlar ve benliğinden kopar. Bu yolculuğun sonunda ise Turgut, tıpkı Selim’in fark ettiği gibi, kendisini birtakım kuralların, alışkanlıkların yönettiğini fark etmeye başlar. Hayata olan bağlılığını gitgide yitirir. Evden ayrılır. Bir trene binip bilinmeyen bir yere giderken trende karşılaştığı bir gazeteciye bu notları vererek yayımlamasını isteyerek kendi kayıplara karışır.
Selim kalabalıklar içinde yalnız kalmış, kendini hiçbir yere ait hissedememiş, toplumdan uzaklaşmış, hassas ve ince ruhlu, en ufak şeyleri bile kafaya takan, düşünen düşündükçe azap duyan bir karakter. İç sıkıntısı o kadar büyük ki bu sıkıntının onu ölüme götürdüğü bir karakter. Selim’in o acı çeken ruhunda kendimi gördüm. Hepimiz biraz Selimiz. "Büyümek, yalnızca tutunanlara gerekli" der. Çoğumuz çocukluk yaralarımız ve travmalarımızla hep bir yanımız çocuk kalıyoruz. Selim diğer tüm tutunamayanlar gibi bunalımlı, ıstıraplı ve çevresi tarafından anormal karşılanan biridir. İçine kapanık bir yapısı vardır ve arkadaşları da bunu vurgulamıştır. Kitaplarla yaşayan biri olan Selim kendini o dünyada hisseder ve onlar için acı çeker. O gerçek bir tutunamayandır. Onun bu bulanık hayalleri, bunalımlı ruh hali onu intihara sürüklemiş ve benliğini yok etmesine neden olmuştur. Tutunamayanlar’da karakterlerin bir derinliği vardır. Tutunamayanlar toplumdan dışlanmışlığın, topluma, yaşadığı yere hatta bireyin kendisine yabancılaşmasının, çaresizliğin, umutsuzluğun ve tutunacak bir dal bulamamasının yansımasıdır. 
Tutunamayanlar 
Oğuz Atay
·
93 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.