Sonunda Atlas ve Lily'i mutlu görebildim ya gerçekten sonunda!
Kitapta Atlas'ın ağzından yazılan neredeyse her yer çok güzeldi fakat lily için aynısını söyleyemiyorum maalesef. Ryle'dan o kadar çok bahsetti o kadar çok her adımını atmadan önce onun ne tepki vereceğini düşündü ki bir ara fenalık geçirecektim Ryle'dan hala en ufak parçama kadar nefret ediyorum etmeye de devam edeceğim, yaptığı hiçbir şeyin geçerli bir sebebi yok ve olamaz da sadece bahanelere sığınır, her neyse.
Atlas'ın Lily'e yazdığı mektupları okurken o kadar için huzurla doldu ki, beklediğim şey buymuş gerçekten. Küçük yaştan beri birbirlerinden asla vazgeçmemiş olmaları her seferinde hatırladıkça kalbimi büktü...
İlk kitaptan kesinlikle daha iyiydi çünkü Lily artık kendini ve çocuğuna odaklanmıştı. Aynı zamanda Lily'e her ne kadar kızsam da çocuğu için güçlü kalmasına minnettarım.