Suat Serenkili: Babamdan kalan bir sözü, bir tavrı, bir şakayı yaptığımızda hep aynı şey oluyor. Önce coşkun bir gülme seli, ardından her yeri ağır bir sis gibi kaplayan hüzün. Birlikte özlemek ne garip. Tıpkı aynı anneyi, aynı babayı, aynı çocukluğu paylaşmak gibi.

Babamdan kalan bir sözü, bir tavrı, bir şakayı yaptığımızda hep aynı şey oluyor. Önce coşkun bir gülme seli, ardından her yeri ağır bir sis gibi kaplayan hüzün. Birlikte özlemek ne garip. Tıpkı aynı anneyi, aynı babayı, aynı çocukluğu paylaşmak gibi.

Sayfa 193 - İnkılap KitabeviKitabı okudu

Kağıt Kesiği Hande Çiğdemoğlu

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Suat Serenkili