Aile koridorlardaki soğuk noktaları ya da evde birinin yürüdüğünü gördükleri tuhaf rüyaları hiç konuşmuyordu. Açık kalan kapılardan bahsedilmiyordu. Özellikle yalnızken kimse sık sık arkasında biri varmış gibi hissettiğini dile getirmiyordu. Evin küçük kızı, sabahları biri oturma odasının önüne gelip bakmış gibi ıslak çimlerde gördüğü ayak izlerini kimseye söylemedi. Küçük oğlan yatakta felç olmuş gibi yatarken biri ya buz gibi eliyle elini tutuyormuş gibi aniden uyandığını kimseye söylemedi. Kendine sadece rüya olduğunu söylüyordu, ama buna kendisi de inanmıyordu.
Sayfa 347Kitabı okudu
·
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.