Rüveyda, seziyorum; tahammülün kalmadı
ama dur, boşaltayım bütün çığlıklarımı
asırlardır köhne barınaklarda küflenen, çürüyen çığlıklarımı
at vuruldu içim paramparça Rüveyda
gölgelerin ardına sakladım kusurumu
sen orada kayıtsızca gülümsüyor gibisin
ben burda damla damla eriyip akıyorum
yine de, çiğnetmem kimseye gururumu.
istenmediğim yeri sessizce terk ederim.
hatıra kalsın diye bırakır da ruhumu
mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim..
Nurullah Genç
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.